Þegar ég hugsa heim frá útlöndum, er fyrsta myndin oft Tjörnin og hennar umhverfi. Gjarnan spegilslétt og falleg og gömlu húsin speglast í henni.
Mér finnst ráðhúsið ekkert sértstakt en maður er orðnn vanur því.
Reykjavík er lítil borg í litlu (fámennu) landi. Hún á að endurspegla það í miðbænum. Þar eiga að kúra lítil hús og sæt, ekki risabyggingar sem allt yfirgnæfa.
Okkar fjársjóður er víðáttan, að geta séð frá okkur. Hún hverfur í þessari byggingaróreiðu þar sem hver stórbyggingin á fætur annari rís, allar gráar og ljótar og passa enganveginn í litlu sætu kvosarmyndina. Enda áhugavert að sjá muninn á mannfjölda í nýgerðum götum miðborgarinnar, þar sem há hús mynda gjár og vindgöng og svo Laugaveg og Skólavörðustíg sem enn eiga eitthvað af lágreistum byggingum. Þar er fólk.